در شمال روستای بندو آسیابهای آبی بسیار قدیمی دیده می شود که از ساروج و سنگ به صورت بسیار منظم ساخته شده اند. این آسیابهای آبی باستانی بندو به وسیله آب چشمه های کوه، گندم های اهالی را آرد می کردند. آب به وسیله جویبارهای بسیار مستحکمی که پیشینیان ساخته اند راهی می شد و با گذر از دره ها به آسیاب ها می رسید.
چشمه عین الساده اصلی ترین منبع این آسیاب ها است.
یکی از شهروندان عسلویه که کپسول گاز را بر دوش دارد و می رود تا در بی خیالی مدیران نسبت به آبادانی عسلویه ، نانی برای خانواده اش تهیه کند. کپسول به دوش به عالم نشان می دهد که آدمها چقدر می توانند بی خیال یکدیگر باشند و به همدیگر ظلم کنند! از بزرگترین شعله های گازی دنیا سهمش "هیچ"باشد! سهمش کمری شکسته از سختی در پایتخت خوشبختی "خیلی ها" باشد!
برو ای مرد که تو و امثال تو مثال بارز بخشندگی بدون منت و صداقت بی حد و حصر و سکوت در برابر حق پایمال شده هستید.
شهروند عسلویه برای آبادانی کشورش آلودگی ها و ترافیک و سختی ها را به جان خرید اما مسئول از دنیا بی خبر اینچنین افراد این جامعه را تحقیر کرد!
نایبند در تحلیلی به آلودگی هوای عسلویه پرداخته است. این موضوع درحالی مطرح میشود که بیش از 14 سال از فعالییت نفتی ها در منطقه میگذرد. در این مدت آلودگی هوا پیشرفت عجیبی داشته ولی بخش هایی مانند آموزش و پرورش ، سیاحت و گردشگری ، عمران روستایی و مبلمان شهری و خیلی موارد دیگر هیچگونه نمو و توسعه ای نداشته اند!
و الا همان دانش آموز زمستان با زحمت راه ، به مدرسه میرود. مسافربرها همیشه بی هیچ نظمی سر چهار راه داد میزنند برای 4 نفر مسافر ! خیابان های شهر و روستای این منطقه مثل پل صراط است در روایت ها ! باید حواست باشد اگر پایت لغزید دیگر اثری ازتو نخواهد بود.
از هیچ تشکل مردم نهادی حمایت نشده است. جوانان مبتکر و مخترع شاهد خاک خوردن ایده هایشان هستند. همانطور که کارمندان شرکت ها به اینترنت نیازمندند ، بچه های کوچه ی ما میخواهند و دوست دارند و آرزویشان است آنلاین بازی کنند!
برای خواندن مطلب برو اینجا
اینجا عسلویه است! جزیره ای دور افتاده در آن کهکشان بیضی شکل ،
که فقط عده ای موجود زنده در آن زندگی میکنند!
دانشمندان عمر این جانداران را کوتاه تخمین می زنند!
برای این موجودات حقی تعریف نشده است!
هر وقت که خواستند می توانند از این سیاره با تابوت سفری دور و دراز داشته باشند..
به سمت رهائی!
تصویر بالا مربوط به آلودگی هوای امروز صبح شهرستان عسلویه است! این آلودگی ناشی از استخراج گاز در میدان گازی پارس جنوبی است. روزانه دهها میلیون دلار از این میدان گازی درآمد عاید کشور می شود.
حلقه ی مفقوده ی این سناریو ، سلامتی ساکنین ، شاغلین و کودکان و پا به سن گذاشته هاست! در شهر شما اگر مرکز اهدای خون دارید می توانید اطلاعات بیشتری از این قضیه به دست آورید.. از همه خون گرفته می شود الا مردم عسلویه!
مقصر این ماجرا کیست؟
محیط زیست و سازمان های زیست محیطی کجایند از این ماجرا؟!
کم سن و سال که بودم برای مشکلی که ذهنم را مشغول میکرد نامه مینوشتم نامه ای سرگشاده با احساس و منطق و نامی از پایتخت اقتصاد ایران میبردم مهر اهمیتی باشد روی نامه! میدادم دست فیبر نوری ببرند هرجا ..! به دست آن و این مسئول..
آن روزهای خوش و ناخوش گذشتند.. مسئولین عوض شدند. آمدند و رفتند و خیلی چیزهای دیگر..
دیروز در اتفاقی مبارک! جناب رئیس جمهور به عسلویه که 28 درصد ذخایر هلیوم جهان را در دل دارد پا گذاشت. عسلویه ای که گاز آن را همه ی ایرانیان میشناسند. نیازی به شرح نیست که گاز عسلویه به گیلان میرسد و خط لوله ی صلح هم از اینجا سرچشمه میگرد و ... و دیروز به بهره برداری رسیدن طولانی ترین خط لوله ی انتقال اتیلن جهان در عسلویه بود. !
به گفته ی مدیر عامل نفت و گاز پارس بیش از 86 هزار نفر در این منطقه کار میکنند به جز شرکت های مرتبط در خرمشهر و بندرعباس! و این یعنی نان در آوردن مستقیم بیش از 86000 نفر هموطن ایرانی! نعمتی که باید خدا را بخاطرش شکر کرد نه به ناشکری ادامه داد !
در اتفاقی میمون ، دیروز آقای احمدی نژاد به عسلویه آمد! طبق معمول از هواپیما پیاده شد و به شرکت ها که محل افتتاح طرح ها بودند رفت. ولی ایشان بعد از این همه ریاست جمهوری به ذهنشان نرسید که چندین هزار نفر انسان بومی در این آلودگی هوا ، سالهاست زندگی میکنند و کشاورزی و مراتع دامهای خود را به خاطر همین 48 درصد گاز ایران که در اینجاست از دست داده اند؟
به ذهنشان نرسید سیزدهمین سفر ایشان به استان بوشهر باید همراه میشد به کمی تغییرات؟! برای سیزدهمین بار به بوشهر می آمد ولی یک بارهم به رسم تشکر یا شنیدن دردهای مردم به میان مردم نیامد!
رئیس جمهور عدالت گستر ایران دیروز به جنوبی ترین نقطه ی بوشهر آمد. جایی که پارس جنوبی نام دارد. ولی فراموش کرد مردمی در این منطقه سالهاست با دشمن متجاوز به خاک و ناموس این وطن با جان و دل جنگیده اند. (تاریخ منطقه را بخوانید)
با این شرایط و درحالی که رئیس جمهور آخر عمر ریاستش بر قوه ی مجریه را میگذراند این سوال پیش می آید که چرا احمدی نژاد به عسلویه نیامد؟ و نمی آید؟!
با وجود عواید میلیونها دلاری جمهوری اسلامی از زیر پای مردم این منطقه که صنعت را با آغوش باز پذیرفتند ، آیا حقشان این است؟! حق ندارند رئیس جمهور کشورشان را در کنارشان ببینند؟!
بارها و بارها لنز دوربینمان را تمیز کردیم اطراف را عکس بگیریم. ثبت کنیم یا بگوییم ما هم دوربین داریم یا اینکه..
بگوییم ما هم منظره داریم.. !
مناظر و جاهای دیدنی منطقه ی ما کم نیستند ولی.. درصد زیادی از نگاههای دوربین هوای منطقه است. بارها عکس هایی ، مقالاتی ، کاریکاتورهایی ، و درد دلهایی را پراکنده کردیم..
رسانه ای شده اند. به گوش مسئولین هم رسیده است.. ولی بازهم
دوربینمان شکایت دارد از این منظره !
سوال ما از مسئولین این است که مگر نمی شود فلرها ی اینجا را ضربتی بدون این شعله ها کرد؟
مگر نمی شود فکری به حال این منطقه ی آلوده کرد؟ ما شا الله مفکر و دانشمند کم نداریم. مدیر توانمند هم همینطور ..
فراموش نکنید زیر همین آسمان ، عده ای انسان زندگی میکنند که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ، حقوقی برایشان تعریف شده است.. مانند هر هموطن دیگر ایرانی.. هر شخص زنده ی ایرانیِ ! در این منطقه حق دارد یک آسمان صاف داشته باشد..
6 تیر ماه همین امسال ، جوانان بیکار و غیر شاغل شهرستان عسلویه برای اعتراض به عدم توجه شرکتهای حاضر در منطقه در استفاده از توانمندی ها و نیروی انسانی موجود در این بخش از کشور ، دست به اعتراض مسالمت آمیزی در برج تندگویان منطقه ویژه زدند. این اعتراض با شرکت دهها جوان تحصیلکرده ی این شهرستان گاز خیز برگزار شد. با توجه به جلسه ای که در همان ساعات اولیه ی این تحصن برگزار شد و نماینده هایی از این جوانان را با قائم مقام منطقه ویژه و چندین مسئول بلند پایه ی ادارات سر میز مذاکره نشاند ، قرار شد اواخر هر ماه برای پیگیری و اطلاع از پیشرفت حاصله از به گارگیری این نیروی بومی جلسه هایی منعقد شود. بازتاب این تحصن را در اینجا بخوانید
و اکنون بیست و اندی روز از تحصن جوانان تحصیلکرده ی جویای کار میگذرد. و دو روز دیگر تا جلسه ی مترقبه مانده است.
عسلویه واقع در جنوب شرقی ترین نقطه ی
استان بوشهر یکی از مناطق مهم کشور از نظر انرژی و ذخایر گازی ایران
است. ذخایری که 8 درصد گاز کل جهان و بیش از 48 درصد گاز کل ایران برآورد
می شود. این یک حقیقت و یک واقعیت غیر قابل انکار است که این بخش استراتژیک
از کشور ، نقش مهمی در تپش قلب اقتصاد ایران ایفا میکند. بیست و اندی فاز
در یک منطقه ی کوچک از کشور ، وجود دو نیروگاه تولید برق به فاصله ی 20
کیلومتری از هم ، این منطقه را استراتژیک تر و پر اهمیت تر از سالهای گذشته
کرده است.
هجوم جمعیت کارگری و شاغل در شرکتهای موجود در این منطقه ، وجود فلرهای بیش از حد معول در این منطقه ، ترافیکی شدن خیابان های شهرهای شهرستان عسلویه ، از بین رفتن مراتع و زمینهای کشاورزی موجود! نشان از آن دارد که کسانی هستند که در این منطقه در حال کار و فعالیت هستند. دهها هزار نفر! در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس شاغل هستند که از قومیتها و نژادها و مناطق مختلف کشور هستند. از بلوچ گرفته تا شمالی و ترک تبریز تا ترکمن و اصفهانی و شیرازی و یزدی و خراسانی.
وجود این همه نیروی کار قوت قلبی می دهد برای شکوفایی اقتصاد ایران اسلامی درسالی که هرسالش اقتصادی تر از سال گذشته است. ولی باید توجه داشت که این طرحها و اقدامات و پیشرفت شرکتهای موجود نباید به ضرر کسانی باشد که سالها در این منطقه بوده اند و به خاطر همین پیشرفت جمهوری اسلامی مراتع و زمینهای خود را از دست داده اند و آسمان شهرشان آلوده به هوای سمی شده است.
امیدوار بودیم وجود شرکتها و به طبع آمدن اشتغال به منطقه راه در آمد و لقمه ی عیشی باشد برای مردم بومی این شهرستان. ولی در چند سال اخیر در رابطه با اشتغال جوانان تحصیل کرده و بومیان بیکار ، شاهد کم لطفی هایی از جانب مسئولین بودیم که در واقع نمی توان و نمی شود آن را جز آرمان های انقلاب و یک حکومت اسلامی نامید. چرا که هنوز که هنوز است این جوانان جویای کار هستند!!
دیروز اما وقتی جوانان تحصیل کرده ی ما همه ی راههای استخدام را بدون هیچ نتیجه ای پشت سر گذاشته بودند ، دست به تجمع اعتراض آمیزی در منطقه ویژه و دقیقا در برج شهید تندگویان زدند و خواهان احقاق حقوق آنان از جمله اشتغال بودند. آنها قبل از آن ، جلوی اداره ی کار و اشتغال منطقه ویژه تحصن میکنند ولی با بی توجهی مسئولین مواجه میشوند که باعث می شود آنها به برج تندگویان واقع در منطقه ویژه بروند و آنجا تحصن کنند. بسیار محترمانه وارد برج میشوند و در طبقه ی همکف جلوی حاضرین آنجا اعتراض خود را نشان می دهند. آنها پارچه نوشته ای در دست داشتند با این عنوان " مردم بخش عسلویه..آلودگی آری ، کار نه !! " آنها خواسته ای جز به کارگیری نیروی کار بومی ، در شرکتهای منطقه نداشتند.
با معرفی 5 نفر از خودشان ، با قائم مقام
منطقه ویژه ، آقای حاجیانی و حیاتی از اداره ی کار و اشتغال ، و چند مسئول
دیگر از جمله حراست ، جلسه ای دو ساعته می گیرند که نتیجه ی آن می شود : هر ماه حدا اقل 10 نفر از جوانان عسلویه به کار گرفته شوند. و این جلسات ادامه داشته باشد تا همه ی جوانان بیکار بومی سرکار بروند.
آقای وزیر نفت! آقای قاسمی باور میکنید جوانان عسلویه بیکار هستند؟؟! باور
میکنید فوق لیسانس ما هنوز که هنوز است دنبال کار میگردد؟؟! شاید باورش سخت
باشد ولی حقیقت دارد.. نمی دانم ولی فکر نمی کنم در شان وزارت نفت باشد که
چنین سیاستی در پیش بگیرد !!
آیا وزیر نمی تواند با یک دستور به تمام
این شرکتها ، بچه های بومی عسلویه را به کار گیرد؟ نمی تواند به شرکتهای
خصوصی اینجا فشار بیاورد نیروی بومی سرکار ببرد؟
هوای سرد کوچه های شهر ، مرا بر این داشت چند خطی در وصف شاهکارهای مسئولین عزیز بنویسم. چند خطی که می تواند چند خط باشد و هم می تواند چند مسئله ، چند قضیه ، چند سوال ، چند بدبختی ، چند رسوایی یا چند شگفتی !
همه ی شهر آرام است . همه خوابند . کسی نمی داند کی بهار می آید کی زندگی عوض می شود کی شکوفه ها به چشم می خورند. آنها بهار را می بینند اما هیچ وقت حس نمی کنند. آنها دچار یک حس مبهم بی تفاوتی شده اند !
آنها دچار بیماری صعب العلاجی هستند که همه ی زیر ساخت های زندگی تک تک نسل خود و نسل بعد را نشانه گرفته است. آنها هیچ وقت راهی هموار به نسل بعد تقدیم نمی کنند بلکه مشکلات این نسل را به بعدی ها شیفت می دهند. نسل در صحنه ی حاضر یک نسل بدون فعالیت و منزوی است! از محیط زندگی هریک از ما می توان دید. خیابان ها ، کوچه ها ، تفریحات جوانان ، دل مشغولی های عموم ، 28 هزار تومان یارانه ! اقتصاد به گل نشسته ، جستوجوهای یک نوجوان در گوگل ، چه چه و به به مسئولین و تعریف و تمجیدهای آنان از عسلویه ی گازی ، افتتاح های صوری ، فقر معیشتی در همسایگی پارس جنوبی ، و خیلی موارد دیگر که اگر مغزم را مجال بدم قصه ی هفتاد من کاغذ می شود از این اصحاب کهفی که هنوز خوابند .
و اما برویم سراغ 8 فروردین سال 90 که یاد آور سفر رهبر انقلاب به عسلویه است. یاد آور پنجره ای که می توانست نسیم بهاری را به وضع اسفناک مردم عسلویه به ارمغان بیاورد. 107 میلیارد تومان پول کمی نیست که اینگونه به بخش ویژه ی عسلویه اختصاص یابد. حتما و دقیقا رهبر انقلاب با دیدن توسعه ی معیشتی و صنعتی اینجا به این نتیجه رسیدند که باید به این منطقه این 107 میلیارد داده شود. چون تجربه نشان داده است که دل هیچ مسئولی به حال اینجا نسوخته نمی سوزد و نخواهد سوخت. برایم خنده آور است از سال 1377 زمانی که داشت صنعت در این منطقه جان می گرفت آدم های بی مسئولیتی می آمدند و می رفتند و پول پارو می کردند و سر سفره های خود می بردند و کسی نخواست بفهمد که ما سالها در این منطقه زندگی کرده ایم . با دشمن جنگیده ایم . سختی های زیادی را چشیده ایم تا این مخزن گازی ، امروز دست جمهوری اسلامی باشد. تا امروز روی همین عواید گاز بودجه کشور را تنظیم کنیم. برایم مضحک است این همه انسان با این همه حس و عاطفه و انسانیت کسی به خود اجازه نداد جلوی این همه بی عدالتی را بگیرد ! از این همه آدم که هر روزشان را بی هیچ اعتقاد و هدفی شروع می کنند.
در خبرها می شنویم که حالا بعد از یک سال از اهدای 107 میلیار تومان به این بخش از ایران ، 90 میلیارد تومان خرج شده است!
خبرگزاری فارس می نویسد :
"فرماندار کنگان با اشاره به اعتبارات مهم کنگان در سال جاری خاطرنشانکرد: در سال ۹۰ و از محل اعتبارات سفر پر خیر و برکت رهبری معظم انقلاب وبودجه شهرستان دهها پروژه در حوزههای مختلف در شهرستان با اعتبار قریب۹۰۰میلیارد ریال در هفته دولت و دهه فجر افتتاح و یا آغاز عملیات اجراییشدند.
یزدانشناس افزود: مسیر توسعه شهرستان در دولت عدالتمحور بسیار هموار شده و آیندهای درخشان در انتظار این منطقه است.
"
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13901225000459
یک سال از شیره مالیدن سر مردم منطقه گذشت. آنهایی که 14 سال هوای آلوده استنشاق می کنند را اینطور جوابشان می دهید؟؟! مردمی که سادگی آنها از صداقت آنهاست و نه چیز دیگر. در این خبر می خوانیم که از 107 میلیارد بودجه ی اختصاص یافته به شهرستان کنگان ، 90 میلیارد صرف شده است!!! بازهم فکرم به جایی نمی رسد. اطرافم را که نگاه می کنم می بینم نه فرهنگ و ارشادی پیشرفت کرده نه عسلویه شهرستان شده . نه گاز به روستاهای بخش ویژه ی عسلویه رسیده نه خیابان های شهر و روستاهایش درست شده . نه تعرفه ی برق ساکنین اینجا ویژه شده . نه هیچ مسئولی از ادارات عسلویه یکی از بومیان است. نه معضل اشتغال جوانان ما حل شده و نه برای کسانی که شبانه به تفریح ناسالم می پردازند فکری شده . لابد می گویید در حال اقدام است . یا این چند جمله اشتباه به عرض شما رسیده! این عین واقعیتی است که ما در این جای زرخیز داریم حسش می کنیم و سالهاست زجرش را می کشیم.
آقایان با این مبلغ نه کتابخانه ای راه اندازی کرده اند . نه منطقه را گردشکری کرده اند . نه از دانش آموزان حمایت کرده اند.
تصاویری که گوشه ای از محرومیت را نشان میدهد ..
خیابان اصلی روستایی در بخش ویژه ی عسلویه که به نام
"منطقه ویژه" نامگذاری شده است!!!
خیابان های اصلی یکی از روستاهای بخش ویژه ی عسلویه !
تا امروز دست نخورده است
سرویس دبیرستان دخترانه ی بخش ویژه ی عسلویه
(رشته های تجربی و ریاضی فیزیک در آن تدریس می شد!)
صبح های سرد دانش آموزان راهنمایی روستاهای عسلویه !
و طبیعتا بدون هیچ سرویس ایاب و ذهاب
خیابان اصلی روستای چاه مبارک!
اگر عسلویه شهرستان شود این روستا بخش می شود؟!!
آینده سازان ایران در راه پر پیخ و خم خطرناک جاده های اصلی کشور !
اینا دارن مدرسه میرن
محرومیت از آب شرب سالم!
..
آثار تاریخی در یکی از روستاهای بخش ویژه ی عسلویه
که هیچ توجهی به آن نمیشود!
از خیر 3 هزار میلیارد که گذشتیم..
سوال ما از این به ظاهر مسئولین این است که پس این هزینه ها کجا صرف شده است که مردم عادی هیچ اطلاعی از آن ندارند!؟
وبلاگ هایی که در این رابطه نوشته اند..
http://daneshju-as.blogfa.com/post-189.aspx
http://daneshamooz-as.blogfa.com/post-35.aspx
با خودم گفتم شاید مهندس درگیرتشریفات معارفه بود وحواسش به ما نبوده خودتون میدونید که پست جدید، کت شلوار جدید، عطرجدید و.....نه...نه اینجوری نیست.مهندس ازهمون روزایی که مسئول آب مناطق روستایی بود شیک پوش بود این دلیل خوبی نیست که مارو دعوت نکنه وحواسش به ما نباشه
گفتم شاید هم بنده خدا مهندس داشته دوران شک رومیگذروند خودتون میدونیدکه انتخاب شدن به عنوان رئیس منطقه ویژه کم چیزی نیست .اما...نه ..نه اینم نیست چون مهندس فکر نکنم کرسی ندیده باشه،ولی مهندس این همه مسئول دعوت کرده بود گفتم شایدهم مهندس فکر کرده کسی تومنطقه زندگی نمیکنه یعنی جامعه ی بومی وجود نداره توعسلویه..نه...نه..نه...اینجوری هم نیست مهندس قبلا مسئول اب مناطق روستایی بوده وچندین سفربه روستاهای منطقه داشته وحتی اکثرکوچه های روستا ها رو بلده پس چرا کسی از جامعه ی بومی روعوت نکرده برای جلسه ی معارفش یک دلیل بیشتر نمیمونه اونم اینه که آقای مهندس مثل بقیه ی رئیس رأسا میخواد ما بومیان منطقه ی عسلویه رو نادیده بگیره آقای مهندس این شروع خوبی نبود،مهندس جان چه دلتون بخواد چه دلتون نخواد ماهستیم و خواهیم بود این منطقه مال ماست وکم توجه ی وبی توجه ی شما و دیگر مسئولین روبه هیچ میگیریم آقای مهندس این همه مسول از تهران وبوشهر و از کنگان و... دعوت کردین ولی ما رو دعوت نکرین چرا اقای مهندس؟ این چرا وصدتا چرای دیگه از خیلی وقته ذهن پراز تشویشم رو عذاب میده چرا نکنه فکر کردین ما در حد وحدود همچینین جلساتی نیستیم فکر نکنم همچنین فکری کردین اگه هم کردین اشتباه فکر کردین. چقدر اخبار رو پیگیری کردیم به این نماینده مجلس زنگ بزن از اون مسئول بپرس ،به این سایت اون وبلاگ سربزن پیگیرباش که چه کسی برکرسی ریاست منطقه ویژه می خواد بشینه فهمیدیم یک بومی است ،شخصی به نام مهندس نصوری چقدرخوشحال شدیم باخودمون گفتیم آقای مهندس از خودمان هست جنوبی، بچه خاک خورده ای هست و...بگذریم آقای مهندس شما هم مثل بقیه ودیگران هستین ظاهرا ما اشتباهی رویاهایمان را روی باورهای زیبایی که ازشما در ذهن پرورانده بودیم ساخته ایم مهندس! اولین گام وشیشه ی پر از آرزوهای زیبابمون شکست،مهندس شما هم شاید مثل بقیه به فکر آوردن مشاور جوان خودتون از دیگر مناطق هستین منطقه ی که ما درونش زندگی میکنیم خودمون شاید ندونیم کجا مشکل داریم ونتونیم مشاوره بدیم شاید جوانان دیگر مناطق که راسای قبلی آوردنشون رو باب کرده بودن بهتر مشکلات ما که دود فلرها و آلودگی شرکت ها شش هامون روپرکرده وخون ما رو بی استفاده کردن بهترمیدونند آقای مهندس شما ودوستانتون هرچقدرکه میتونید نسبت به ما بومیان بی تفاوت باشین برامون فرقی نمیکنه. آدما تو همچین محدودیتی بزرگ و پخته میشن مهندس!!
درپایان اگه خدا بخواد بعد از امتحانات پایان ترم هرچند روز یاهر هفته یک نامه به شما خواهیم نوشت از درد مردم منطقه، مهندس جان ما میدونیم مشغله ی کاریتون دیگه اجازه نمیده از نزدیک بامردم منطقه باشین ومشکلات اونا رولمس کنید پس ما هر هفته از یکی از مشکلات مردم براتون مینویسیم وراه رو برای شما کوتاه میکنیم.
وبلاگ دانشجویان عسلویه
روستای بندو آخرین روستای استان بوشهر است به سمت هرمزگان ! و یکی از روستاهای پایتخت اقتصادی و انرژی ایران اسلامی ، و شهرستان گاز خیز ! عسلویه است. در روستا کمی بیشتر از 600 نفر انسان زندگی خودشان را می کنند! این 600 و اندی نفر در 100 و اندی خانه روزگار می گذرانند !