اینجا بندو ست!

عسلویه واقع در جنوب شرقی ترین نقطه ی استان بوشهر یکی از مناطق مهم کشور از نظر انرژی و ذخایر گازی ایران است. ذخایری که 8 درصد گاز کل جهان و بیش از 48 درصد گاز کل ایران برآورد می شود. این یک حقیقت و یک واقعیت غیر قابل انکار است که این بخش استراتژیک از کشور ، نقش مهمی در تپش قلب اقتصاد ایران ایفا میکند. بیست و اندی فاز در یک منطقه ی کوچک از کشور ، وجود دو نیروگاه تولید برق به فاصله ی 20 کیلومتری از هم ، این منطقه را استراتژیک تر و پر اهمیت تر از سالهای گذشته کرده است.

هجوم جمعیت کارگری و شاغل در شرکتهای موجود در این منطقه ، وجود فلرهای بیش از حد معول در این منطقه ، ترافیکی شدن خیابان های شهرهای شهرستان عسلویه ، از بین رفتن مراتع و زمینهای کشاورزی موجود! نشان از آن دارد که کسانی هستند که در این منطقه در حال کار و فعالیت هستند. دهها هزار نفر! در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس شاغل هستند که از قومیتها و نژادها و مناطق مختلف کشور هستند. از بلوچ گرفته تا شمالی و ترک تبریز تا ترکمن و اصفهانی و شیرازی و یزدی و خراسانی.

وجود این همه نیروی کار قوت قلبی می دهد برای شکوفایی اقتصاد ایران اسلامی درسالی که هرسالش اقتصادی تر از سال گذشته است. ولی باید توجه داشت که این طرحها و اقدامات و پیشرفت شرکتهای موجود نباید به ضرر کسانی باشد که سالها در این منطقه بوده اند و به خاطر همین پیشرفت جمهوری اسلامی مراتع و زمینهای خود را از دست داده اند و آسمان شهرشان آلوده به هوای سمی شده است.

امیدوار بودیم وجود شرکتها و به طبع آمدن اشتغال به منطقه راه در آمد و لقمه ی عیشی باشد برای مردم بومی این شهرستان. ولی در چند سال اخیر در رابطه با اشتغال جوانان تحصیل کرده و بومیان بیکار ، شاهد کم لطفی هایی از جانب مسئولین بودیم که در واقع نمی توان و نمی شود آن را جز آرمان های انقلاب و یک حکومت اسلامی نامید. چرا که هنوز که هنوز است این جوانان جویای کار هستند!! 

دیروز اما وقتی جوانان تحصیل کرده ی ما همه ی راههای استخدام را بدون هیچ نتیجه ای پشت سر گذاشته بودند ، دست به تجمع اعتراض آمیزی در منطقه ویژه و دقیقا در برج شهید تندگویان زدند و خواهان احقاق حقوق آنان از جمله اشتغال بودند. آنها قبل از آن ، جلوی اداره ی کار و اشتغال منطقه ویژه تحصن میکنند ولی با بی توجهی مسئولین مواجه میشوند که باعث می شود آنها به برج تندگویان واقع در منطقه ویژه بروند و آنجا تحصن کنند. بسیار محترمانه وارد برج میشوند و در طبقه ی همکف جلوی حاضرین آنجا اعتراض خود را نشان می دهند.  آنها پارچه نوشته ای در دست داشتند با این عنوان " مردم بخش عسلویه..آلودگی آری ، کار نه !! " آنها خواسته ای جز به کارگیری نیروی کار بومی ، در شرکتهای منطقه نداشتند. 

با معرفی 5 نفر از خودشان ، با قائم مقام منطقه ویژه ، آقای حاجیانی و حیاتی از اداره ی کار و اشتغال ، و چند مسئول دیگر از جمله حراست ، جلسه ای دو ساعته می گیرند که نتیجه ی آن می شود : هر ماه حدا اقل 10 نفر از جوانان عسلویه به کار گرفته شوند. و این جلسات ادامه داشته باشد تا همه ی جوانان بیکار بومی سرکار بروند.

آقای وزیر نفت! آقای قاسمی باور میکنید جوانان عسلویه بیکار هستند؟؟! باور میکنید فوق لیسانس ما هنوز که هنوز است دنبال کار میگردد؟؟! شاید باورش سخت باشد ولی حقیقت دارد.. نمی دانم ولی فکر نمی کنم در شان وزارت نفت باشد که چنین سیاستی در پیش بگیرد !!

آیا وزیر نمی تواند با یک دستور به تمام این شرکتها ، بچه های بومی عسلویه را به کار گیرد؟ نمی تواند به شرکتهای خصوصی اینجا فشار بیاورد نیروی بومی سرکار ببرد؟